کد مطلب:173253 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:124
شفاعت برای دوستان اهل بیت
سومین درخواست حضرت زهرا علیهاالسلام در روز قیامت از پروردگار، شفاعت از دوستان و پیروان اهل بیت علیهم السلام است كه مورد قبول حق قرار می گیرد و دوستان و پیروانش را مورد شفاعت قرار می دهد.
امام باقر علیه السلام فرمود: هنگامی كه فاطمه به در بهشت می رسد، به پشت سرش می نگرد. ندا می رسد:
ای دختر حبیب! اینك كه دستور داده ام به بهشت بروی، نگران چه هستی؟
فاطمه علیهاالسلام جواب می دهد:
پروردگارا! دوست دارم در چنین روزی با پذیرش شفاعتم، مقام و منزلتم معلوم شود.
ندا می رسد: ای دختر حبیبم! برگرد و در مردم بنگر و هر كه در قلبش دوستی تو یا یكی از فرزندانت نهفته است داخل بهشت گردان. [1] .
نیز امام باقر علیه السلام فرمود:
در روز قیامت بر پیشانی هر فردی، مؤمن یا كافر نوشته شده است. پس به یكی از محبان اهل بیت علیهم السلام كه گناهانش زیاد است دستور داده می شود به جهنم برده شود. در آن هنگام، فاطمه علیهاالسلام میان دو چشمش را می خواند كه نوشته شده است: دوستدار اهل بیت. پس به خدا عرضه می دارد:
الهی و سیدی! تو مرا فاطمه نامیدی و دوستان و فرزندانم را به وسیله ی من از آتش دور ساختی و وعده ی تو حق است و هرگز وعده ات را زیر پا نمی نهی.
ندا می رسد: فاطمه! راست گفتی؛ من تو را فاطمه نامیدم و به وسیله ی تو، دوستان و پیروانت و دوستان
فرزندانت و پیروانشان را از آتش دور گردانیدم. وعده ی من حق است و هرگز تخلف نمی كنم. این كه می بینی دستور دادم بنده ام را به دوزخ برند، بدین جهت بود كه درباره اش شفاعت كنی و شفاعتت را بپذیرم تا فرشتگان، پیامبران، رسولان و همه ی مردم از منزلت و مقامت آگاهی یابند. حال بنگر، دست هر كس كه بر پیشانی اش «مؤمن» نوشته شده، بگیر و به بهشت ببر. [2] .
امام باقر علیه السلام فرمود: هنگامی كه فاطمه به در بهشت می رسد، به پشت سرش می نگرد. ندا می رسد:
ای دختر حبیب! اینك كه دستور داده ام به بهشت بروی، نگران چه هستی؟
فاطمه علیهاالسلام جواب می دهد:
پروردگارا! دوست دارم در چنین روزی با پذیرش شفاعتم، مقام و منزلتم معلوم شود.
ندا می رسد: ای دختر حبیبم! برگرد و در مردم بنگر و هر كه در قلبش دوستی تو یا یكی از فرزندانت نهفته است داخل بهشت گردان. [1] .
نیز امام باقر علیه السلام فرمود:
در روز قیامت بر پیشانی هر فردی، مؤمن یا كافر نوشته شده است. پس به یكی از محبان اهل بیت علیهم السلام كه گناهانش زیاد است دستور داده می شود به جهنم برده شود. در آن هنگام، فاطمه علیهاالسلام میان دو چشمش را می خواند كه نوشته شده است: دوستدار اهل بیت. پس به خدا عرضه می دارد:
الهی و سیدی! تو مرا فاطمه نامیدی و دوستان و فرزندانم را به وسیله ی من از آتش دور ساختی و وعده ی تو حق است و هرگز وعده ات را زیر پا نمی نهی.
ندا می رسد: فاطمه! راست گفتی؛ من تو را فاطمه نامیدم و به وسیله ی تو، دوستان و پیروانت و دوستان
فرزندانت و پیروانشان را از آتش دور گردانیدم. وعده ی من حق است و هرگز تخلف نمی كنم. این كه می بینی دستور دادم بنده ام را به دوزخ برند، بدین جهت بود كه درباره اش شفاعت كنی و شفاعتت را بپذیرم تا فرشتگان، پیامبران، رسولان و همه ی مردم از منزلت و مقامت آگاهی یابند. حال بنگر، دست هر كس كه بر پیشانی اش «مؤمن» نوشته شده، بگیر و به بهشت ببر. [2] .
[1] تفسير فرات كوفي، ص 114.
[2] بحارالأنوار، ج 43، ص 15.